
lato umierabuki otwierają mudrogę do nieba W.T…. Więcej
Mój przyjaciel Waldemar, występujący na tej stronie jako W, ozdobił niektóre z moich zdjęć słowami. W tym miejscu znajdą się jego teksty i zdjęcia, które były inspiracją do ich napisania.
lato umierabuki otwierają mudrogę do nieba W.T…. Więcej
ziemia budzi sięresztki snów jeszcze tworząfatamorgany W.T…. Więcej
pejzaż zmęczonypolichromią jesienimilcząc bieleje W.T…. Więcej
drewno nim spłonieprzypomni sobie pierwsząpieszczotę śniegu W.T…. Więcej
Najpierw wysoko krzyk ptaków słychać –Uszy przenika klangor donośny –Suną gdzieś one w podniebnych szykachNa kształt litery niezmiennie obcej, A jednak bardziej niż inne mojej.Szukam jej… Więcej
Już wygasła energia w brzeg bijącej fali,Chmury niebo zakryły albo księżyc świeci.Rybak może dziś pije w porcie w MarsaskaliLub z kompanem przy łodzi reperuje sieci. Dla… Więcej
Drogi Pawle, Twe listy tak późno dochodzą…Mam wrażenie, że słane są przed tysiącleciem,poprzez Efez i Korynt czy też miasta trzecie,tak zawiłą i długą idą do… Więcej
Idźcie spać moje góryi załóżcie na siebiekołdrę z buków i jodeł utkaną.Niech wam sny cicho szumią,te o słońcu i niebie.Idźcie spać moje góry. Dobranoc Idźcie spać… Więcej
Nie zadzwonił na wieży dzwon na Anioł Pański,Ażeby nie zbudzić uśpionej jabłoni.Po co w sen się wdzierać, po co próżno dzwonić,Kiedy śni o młodości tu,… Więcej
I otwarty krąg nieba pod sobą ujrzałem,Gdy sypało z błękitu złociste topole.Wniebozstąpić mi wtedy tak bardzo się chciało,Pruć powietrze swym ciałem jak pstrąg pruje wodę. Grawitacji… Więcej
Pytasz dlaczego dotykam Twej twarzytak jakoś inaczej i bardziej zachłannie.Boję się czasem, że coś się wydarzyostatecznego,jak cios na nas spadnie,a umysł z rozpaczy gdzieś wszystko… Więcej
(gdzieś między ziemią a niebem) Nocą weź papier ze sobąGruby na zimno tłoczonyUdaj się w góry wysokoI tam rozwijaj rulony Potem uważnie je zaczepO szczyty turnie… Więcej
Nagość ziemi przykryta śniegowym całunemJednakowo schowane piękno i brzydotaI bez życia się zdaje wszelaka istotaMilczy ptak ten co rychłej wiosny jest zwiastunem Tylko słońce w codziennym… Więcej
Kiedy mnie widzieć przy stole przestaniesz,Nie martw się o nic, nie zniknę na zawsze,Dopij herbatę i dokończ śniadanie,A ja na Ciebie ze zdjęcia popatrzę. Ubierz… Więcej
Rosą jesień mnie wita,Sznur pereł dla mnie rozpina,Pereł srebrzyście kulistych,Pereł na pajęczynach. Więc zbieram perły o świcieDo mojej szkatułki drewnianej,Szkatułki perłami pękatej, Po brzegi rosą zalanej…. Więcej
W porannym blasku, w ciszy wszechostowej,Codzienny cud na nowo się zaczyna,Córa Arachne przędzie swe osnowy,Znów ażurowa jawi się tkanina. Jeden powtarza wzór matematyczny,Nigdy nie gubi sieci… Więcej
Wielu witało dziś ten rok nowyFeerią świateł i petardami.Ja, w mroźny ranek, tu, w Nieznajowej,W zakolu rzeki, między trzcinami. Przyjęcie było bardzo wystawne,Ciemna tarnina z lodu… Więcej
… Więcej
Zazdrościła drzewom wodaIch jesiennych, żółtych liści.I prosiła: niech mi podaKażde choć po jednej kiści. Zlitowały się drzewiny,Zdjęły szale, suknie, chusty.Przecież idzie już do zimy,A tyś zawsze… Więcej
Pewnej nocy zimowej, w drodze do Nieznajowej,Ukazuje się widok niezwykły:Konie ciągną furmanki, na nich splatają wiankiPanny, co dawno z ziemi tej znikły. A za nimi… Więcej